निमित्त...!

बुडण्याचे निमित्त घेऊन सूर्य बुडाला...
सारे अस्तित्वमयूर संधिकाल माझ्या
दिशेने सरकत आले;
बुडण्याचे निमित्त साधून दरिपर्वतांतून
वाहणारे पाण्याचे प्रवाह कंठाशी
आलेत...सूर्य बुडाला...

बुडण्याचे निमित्त घेऊन सगळी शहरे अंधार्भारी
झालीत, चर्च बुडाले हॉस्पिटल बुडाले
जळत्या मेणाच्या नक्षीचा पांढरा झगा घालून
मी शोधून काढीन प्रत्येक दिव्याचा एक एक
लटका घुंगरू...

बुडण्याचे निमित्त घेऊन माझ्या अस्थींचे रुपांतर
होते आहे दयार्द वाळवन्तात
माझ्या निर्मोही कपाळाचे कुणीही घ्यावे चुंबन;
माझ्या लालातातील अध्य्नात अम्बरांची कुणीही
फिरवावी वर्णमाला

बुडण्याचे निमित्त घेऊन सूर्य बुडाला.
दिशांचे दुख: नाही; त्याला सख्यहि नाही
आपल्या भरजरी किरणांचे.
फक्त हातांनीच मुखोद्गत कारयन ठेवावी
संभोगाच्या प्रध्य्नावंत हिऱ्यांची झळाळी.