चार होत्या पक्षिणी

चार होत्या पक्षिणी त्या रात्र होती वादळी
चार स्वप्ने बंधणारी एक होती साखळी

दोन होत्या त्यात हंसी राजहंसी एक ती
आणि एकीला कळेना जात माझी कोणती

शुभ्र पंखांतून त्यांच्या वीज होती साठली
ना कळे एकीस की माझी लियकत कोठली

तोडूनी आंधी तुफाने चालल्या ती चालली
तीन होत्या दीपमळा एक होती सावली

तोच आला तीर् कोठून जायबंदी हो गळा
सवळीला जाण आली जात माझी कोकिळा

कोकिळेने काय केले? गीत झाडांना दिले
आणि मातीचे नभाषी एक नाते साधले

मी सुरांच्या अत्तराने रात्र सारी शिंपिली
साधनेवर वेदनेवर रागदारी ओतले

ती म्हणाली, एकटी मी राहीले तर राहीले
या स्वरांचे सूर्य झाले, त्यात सारे पावले ||